داستان آموزنده ی اخلاقی

بسم الله الرحمن الرحیم
 یه شهری بود خیلی خیلی بزرگ اندازه ی ته استکان همه مردم دنیا توش زندگی می کردن که سه نفر بیشتر نبودن .یکیشون کور کور کور بود اما دور دور دور را هم خوب می دید . یکیشون کره کره کره بود اما صدا های خیلی کم راهم خوب میشنید . یکیشونم و عریان بود

اما لباساش اینقدر بلند بود که زیره دست و پاهاش گیر می کرد . 
یه روز تصمیم گرفتند که از شهر برن بیرون . از دروازه ی شهر اومدن بیرون اونیکه کور کور کور بود اما دور راهم خوب میدید گفت یه لشگر بزرگ را دارم می بینم که داره از راه دور میاد . اونیم که کره کره کره بود و اما صداهای کم راهم خوب میشنید گفت منم صدا ی پاهای اسبهاشون و دارم می شنوم . اونیم که و عریان بود اما لباسهاش اینقدر بلند بود که زیره دست و پاهاش گیر می کرد گفت فرار کنین که الان میان هرچی که داریم ازمون می برن .

فرار کردند و رفتند رسیدن به یه روستایی . یه مرغ بریان شده ی بزرگ اونجا بود اندازه ی یه استخوان .

ازش خوردند و خوردند و خوردند تا شدند اندازه ی نی قیلون .